
Κανενός Μυαλό, 2022
Δημιουργώ έναν χώρο, το κέντρο ενός κύκλου, τον πυρήνα μου, για να απομονωθώ μέσα σε σύμβολα,
ώστε να μάθω να διαβάζω τον κόσμο όταν αρνούμαι τη λογική,
όπως και την πραγματικότητα των άλλων.
αποκόβομαι από τους άλλους,
ενώ ταυτόχρονα είναι τόσο βαθιά μέσα μου
όσο είσαι κι εσύ,
αλλά στη δική μου γαμημένη ιστορία.
Τα συναισθήματα υπερβαίνουν τη λογική.
Η ψευδαίσθηση ξεκινά
Εκατοντάδες σημάδια με ρουφάνε προς εκείνη την κατεύθυνση όταν η ένταση των συναισθημάτων μου είναι ανεξέλεγκτη,
λόγω ενός ή περισσότερων τραυμάτων.
Ζωντανά ολογράμματα, εικόνες ζωντανές,
αποδέχονται τις πληροφορίες των άλλων μέσα από το δικό μου πρίσμα,
τις συνθέτω στη δική μου ιστορία,
γιατί έχω την υποχρέωση να την κάνω όσο το δυνατόν πιο αξιόπιστη για μένα,
για να της δώσω μια μυθική, εξωπραγματική διάσταση.
Γιατί κλείνεις τα μάτια σου όταν σου μιλάω;
Στο σπίτι μου θα περπατήσω σε λασπωμένα νερά.
Ο Γιώργος μπήκε στο ψυχιατρείο.
Εγώ μπήκα στο σπίτι μου,
αυτό που είχα αφήσει τα πράγματά μου
χωρίς μεγάλη προσπάθεια.
Η απουσία μου εκδηλώνεται σε μια μαύρη καρέκλα
με την χακί τσάντα να γέρνει στην πλάτη της.
Τα λευκά μου ακουστικά κρέμονται.
Μαύρα φτερωτά έντομα με είδαν από το απέναντι σπίτι·
θα νομίζουν ότι είμαι η κυρία αυτού του σπιτιού
επειδή κάθισα να παίξω πιάνο.
Δημιουργώ παραισθήσεις για να αντέξω μια οδυνηρή κατάσταση
Ζω μικρά και μεγάλα λάθη.
Χρειάζομαι ψευδαισθήσεις για να σηκωθώ από το κρεβάτι.