top of page
Χειρομαντεία, 2024

Μια ζωή. 
Ένας θάνατος.

Οι γραμμές της παλάμης 
σέρνουν από τα πόδια ένα αδύνατο παιδί προς τον γκρεμό 

διέκρινα τις χαρακιές στην γάμπα του
δεν πρόλαβα 
ούτε πήγα να ψάξω. 
Όταν σου μιλάνε για θάνατο

δεν μπορείς να το ξεχάσεις.
Ποιανού θάνατο εννοούσε;

Μακάρι τον δικό μου.
Υπάρχει ένας θάνατος

που είναι τρομαχτικότερος  από τον δικό μας !
Μπροστά στον γκρεμό εγώ.
-Τι θα μου κάνετε;
-Ότι λέει ο κατάλογος. 
Είσαι φτιαγμένη για να νομίζεις ότι μπορείς να περπατήσεις στο ταβάνι 
αυτό είναι καλό 
γιατί μπορείς να δοκιμάσεις 
μερικές φορές περπατάς στους τοίχους 
και δεν πειράζει που δεν θα καταφέρεις να περπατήσεις στο ταβάνι.

Η θεια Αργίνη πήδηξε από τον μπαλκόνι

την βρήκα

πεσμένη στο πεζοδρόμιο 
σε δυο κομμάτια 
το μοναχικό της κεφάλι, με αίματα 
η κόρη της, Αλεξάνδρα λιποθυμάει 
χτυπάει το κεφάλι 
ένα χαλί από αίματα στρώθηκε στις σκάλες 
ζει πάντως.
Μου ζήτησε ένα μαχαιρι
της δίνω το άσπρο το ακίνδυνο 
-Όχι αυτό! Θέλω ένα που κόβει καλά !
Αγχώθηκα, μη το βρει. 

Το βρήκε 
θα σκότωνε κάποιον 
για να τον μετενσαρκώσει σε καλύτερο άνθρωπο. 
Είναι αναγκαίο να πεθάνουμε 
για να μπορέσει να ξαναγεννηθεί 
ένας ανώτερος εαυτός μας. 
Ένα στιλέτο 
σαν σπαθί 
κάθετα στη γη 

του νεκρού κρυφός θησαυρός.
Τρομάζει περισσότερο  
ο τετελεσμένος ήχος που κάνει όταν κουμπώνει στην θήκη. 
Κλακ ! 

Το ήσυχο βλέμμα 

όσο πλησίαζε τον θάνατο
κοιτούσε ανατριχιαστικά μέσα του 

κρύβοντας ως ότι πιο πολυτιμότερο, τον εαυτό του !
Ασθενής
μπροστά στον ανεπανόρθωτο θάνατο.
Τραυματίας
μπροστά στην απελπιστική πραγματικότητα. 


Αυτοκαταστροφηθεί
Ω μια μεγάλη λέξη !
Γυρνάει σπίτι

ανοίγω την πόρτα

με μάτια κλειστά
πέφτει στην αγκαλιά μου 

δεν ξέρω πως να σε σώσω 

ούτε εμένα κατάφερα. 

Παρακολουθώ να τον ρίχνουν
με βασανιστικό τρόπο 
μέσα σε ένα πηγάδι 
πρώτα το κεφάλι 
χτυπούσε με τα πόδια του 
στο χείλος του πηγαδιού 
μετά ήταν η σειρά μου.

 
Με ενα πιστόλι 
πυροβολεί στην καρδιά πρώτα εμένα 
μετά τον εαυτό του 
Το πουκάμισο κολλάει στο στέρνο μου από τα αίματα 
λογικά θα έπρεπε να είχαμε πεθάνει .

το άρπαξα από τα χέρια του
ήταν άσπρο με ένα μακρύ καλώδιο 

στο νοσοκομείο πλέον μας χαιρετάνε με τα μικρά μας ονόματα 
πρόλαβαν να  ράψουν το παιδί
εμένα όχι.
Με τις ανάσες τους στα ανοιχτά μας στόματα 
θα μας μεταδώσουν την αρρώστια τους.
Οδεύουμε ζευγαρωτά 
ο ένας ντυμένος πάντα κόκκινα 
ο άλλος πάντα μπλε. 

(ο ένας έρχεται, ο άλλος φεύγει).
Ήθελα να σώσω το παιδί μου.
Από τον ουρανό κατέβηκε ο Θεός 
τον έσπασα σε κομματάκια.
Ένα κορίτσι πέθανε
Ήπιε δηλητηριασμένο νερό
ειρωνευόταν την ζωή και τον κίνδυνο. 

 
Έχω ένα συγχωροχάρτι

ξέρω!

Μπορώ !

Θα να το ξαναγράψω 
είχα γράψει στο παρελθόν 
δυο ίδια .


Καθόμαστε στις πίσω θέσεις
Στο πορτμπαγκάζ, μέσα σε μια μαύρη σακούλα 
το νεκρό κορίτσι

ήταν ατύχημα.
Φοβάμαι για το παιδί μου
διάλεξα μια επικίνδυνη διαδρομή

κοντέψαμε να πεθάνουν πολλές φορές
κανένας δεν  επιβιώνει επ' 
άπειρον.
 

Κατάπιε 68  χάπια
τον βρήκα τυφλωμένο, βαριά κοιμισμένο στο πάρκο

σαν δάκρυα κυλούσαν τα αίματα από το αριστερό του μάτι.
Υπάρχουν κάποια σημεία με ανοίγματα

βουλιάζω
ανησυχώ μήπως δεν βρω το σώμα του 
από μακρυά τον βλέπω σε λευκή βάρκα
να ταξιδεύει προς το λευκό καράβι
χάρηκα που τον είδα καλά.
Που να πηγαίνει εκείνο το καράβι ;
Ποιους να κουβαλούσε ;
Ποσό μακρυά θα φύγει ;
 

bottom of page